Ciasto dyniowe

Ottokaji!!

 Miało to się pojawić już wczoraj, ale z powodów technicznych ( jeżeli można tak nazwać lenistwo ) wstawiamy dzisiaj :P

Zwariowany pomysł wymyślony na poczekaniu, mamy nadzieję, że choć trochę poprawi Wam humory. W naszą pierwszą miesięcznicę zamieszczamy komedie pisaną wspólnymi siłami. Teksty każdej z nas są wyróżnione innym kolorem. W tajemnicy możemy dodać, że podobne one-shoty będą u nas zamieszczane co miesiąc i każdy w innym klimacie, w związku z czym każdy znajdzie coś dla siebie.

Mamy również nadzieję, że nie dostaniecie zawrotu głowy przez ciągłe zmiany narratora.

Syśka

Levi

Biedny Minni, znowu zjedli mu ciasto z dyni. Trudno im pojąć jak bardzo lubi je podjadać. Cały dzień pilnowałem jak lew warując przy lodówce by nikt mu tego nie ruszył, a wystarczyło, że wyszedłem do łazienki i Siwon wykorzystał sytuację. Porwał ciasto. Na domiar wszystkiego, zadowolony witam Minniego i cieszę się z wykonanego zadania, zaglądają c do lodówki zamarłem, potem Siwon odniósł pusty talerz do zlewu, tak jak by się nic nie stało. Miałem ochotę go zabić, ale Minnie mnie udobruchał. Mój kochany hyung, musze mu jakoś to wynagrodzić. Porwałem kurtkę z wieszaka ciągnąc Sungmina ku wyjściu.

- Sungmin, Kyuhyun? Co w tu robicie kochani? - zapytała zaskoczona mama Hyukjae. Kyu chcąc wynagrodzić swojemu króliczkowi stratę ciasta dyniowego zabrał go do Tous Les Jours. Postanowił mu tam kupić chleb o smaku dyni, który tak bardzo uwielbiał.

- Eomma, poprosimy chleb dyniowy, bo Siwon-hyung zjadł  ciasto Minniego-hyunga.

- CO?!! - zawołał Sungmin

No tak teraz się zacznie tłumaczenie co z ciastem i nawet ten chleb mi nie pomoże. Podszedłem do mojego hyunga i uwiesiłem mu się na szyi.

- W takim razie co cię zadowoli? Wiesz, że jestem otwarty na wszystkie propozycje.

Oblizałem przy tym prowokacyjnie wargi, czekając na reakcję przyjaciela.

-Ty mnie tu nie czaruj tym języczkiem bo ciasta ci nie podaruję. A swoją drogą co jest trudnego w pilnowaniu lodówki? - nadąsał się Sungmin - I weź te łapy, ludzie i fani się patrzą.- odwrócił się na pięcie i podszedł do kasy. " No to masz za moje ciasto. HA. Ciekawe co teraz zrobisz." Zaśmiał się diabolicznie Min.

Trudno dziś mi z nim pójdzie – pomyślałem.

W drodze do domu ignorowałem go już całkowicie. W razie co niech się zapcha tym chlebem, oj byłem zły. Niedobry Minni, w dodatku to ja miałem zapłacić za zakupy!

'No! Darmowy chlebek. Takie życie to ja lubię' pomyślał Sungmin. Widział, że Kyu jest na niego zły za akcję w sklepie, ale dopóki miał coś dyniowego jego życie prezentowało się w różowych kolorach.

Wysiedli z vana i udali się do dormu. Maknae nadal nie zwracał uwagi na starszego.

'Taki jesteś? Poczekaj aż zauważysz zniknięcie swojej ulubionej konsoli do gry. Wtedy na kolanach do mnie przyjdziesz.' Sungmin wszedł spokojnie do swojego pokoju, usiadł na łóżku i zaczął liczyć od 10 w dół.

- 10, 9, 8 ,7, 6, 5, 4.....- drzwi z rozmachem się otworzyły- 'Szybciej niż myślałem'

Zabije go, nie, lepiej coś gorszego… Wbiegłem do pokoju.

- Oddaj mi konsole-  cisza - Muszę rozładować napięcie w inny sposób skoro nie chcesz mi pomóc skarbie.

Doskonale wiedziałem co na niego podziała, usiadłem na nim okrakiem i przygwoździłem  nadgarstki do łóżka, tak by nie miał możliwości się ruszyć. Pochyliłem się, byłem blisko, bardzo blisko.

- Mam cię ukarać hyung?

' A więc tak się bawimy? Jestem przygotowany. Pokaż na co cię stać KyuKyu.'

Wykorzystałem swoje doświadczenie w sztukach walki i odwróciłem nasze pozycje. To ja teraz byłem na górze. Co z tego, że jest wyższy skoro ja jestem silniejszy.

Pisnął, 'Muzyka dla moich uszu'

- Czyżbyś się bał?- szepnąłem jednocześnie łapiąc jego nadgarstki jedną ręką. Polizałem mu małżowinę, zadrżał, a tak bojowo nastawiony był jak wpadł do pokoju, słodkie. KLIK Unieruchomiony.

Nie to żeby mi się nie podobało, jednak to ja chciałem dominować. Jeszcze chwila, a ulegnę. Świadomość, że jest tak blisko nie dała mi zbytnio czasu na dalsze myślenie.

- Minni masz rację, boję się, jednak proszę nie każ mi dłużej czekać…

Podciągnąłem delikatnie głowę do góry i stało się, nasz pierwszy pocałunek. ‘Na co czekasz hyung, zatrać się w moich ustach’ – rozkazałem mu w myślach.

Te jego pełne usta. Jak mogłem się im oprzeć. Pocałowałem go. Był taki uległy. Lubiłem tę stronę jego osobowości. Dla innych był małą wredotą, a w sypialni potulny jak baranek.

Nasz pocałunek był pełen pasji, mieszaniną warg, języków, zębów i śliny, jednym słowem bałagan. Zjechałem  dłońmi na jego tors. Powoli zacząłem podnosić jego t-shirt do góry, opuszkami palców drażniąc jego rozpaloną skórę. Bosko.

Wiedziałem, że to się tak skończy. Oj jestem zadowolony z tego obrotu sytuacji, jednak skrępowane ręce nie były już czymś co mnie zbytnio zadowalało, już nie było tak spokojne jak  chwile wcześniej. Pragnąłem go dotknąć. Ledwo zdążyłem ochłonąć po pocałunku, a już czułem jak delikatnie bada moją skórę w okolicach pępka, nie mogłem wytrzymać. Szarpnąłem dłońmi, jednak poczułem tylko ból w nadgarstkach. Minni zaśmiał się łobuzersko, a po chwili czułem jego wilgotny język na swoim sutku. Mmmm…

Lubiłem jak się wił  pode mną . Te jego jęki gdy całowałem i ssałem jego ciało sprawiały, że w spodniach robiło mi się coraz ciaśniej. Postanowiłem go trochę podrażnić. Wstałem i powolnymi ruchami odpinałem guziki swojej koszuli. Patrzył się, widziałem, że chce mnie dotknąć, sprawić aby materiał na moim ciele jak najszybciej zniknął. Uśmiechnąłem się. Odwróciłem się tyłem i pozwoliłem aby rozpięta koszula zsunęła mi się po plecach ukazując tatuaż, który tak bardzo kochał.

- Podoba ci się to co widzisz?-spytałem. Jego oczy były pełne pożądania, przełknął głośno ślinę.

Podobało? Było cudownie i ten tatuaż, pamiętam ten dzień, sam pomogłem mu go wybrać. Potem ta noc, gadaliśmy do rana, trzymałem go za rękę. Już wtedy miałem na niego ochotę,

- Chodź tu do mnie Sungmin, proszę. – wyszeptałem,

Nie mogłem i nie chciałem aby dłużej czekał. Rozpiąłem spodnie, zsunąłem je z siebie ponętnie przy tym kręcąc biodrami. Pożerał mnie wzrokiem. Kochałem te jego oczy. Były pełne miłości, a jak patrzył się na mnie czułem, że patrzy wprost w moją duszę, wie o mnie wszystko.

Podszedłem do niego. Nachyliłem się opierając  na jednej ręce. Wydobyłem z siebie najseksowniejszy głos na jaki było mnie stać

-Powiedz czego ode mnie chcesz? Co chcesz, żebym zrobił z twoim ciałem?- zadrżał. Otworzył usta, żeby udzielić odpowiedzi, ale ja w tym momencie złapałem go przez materiał spodni za krocze. Jęknął. Zacząłem masować jego przyrodzenie.

-Powiedz czego pragniesz?- wiedziałem, iż w tym momencie nic sensownego z jego ust nie wypłynie , więc postanowiłem pozbawić go dolnej części garderoby aby móc w końcu przejść do rzeczy.

- Kyu-ah znów ślinisz się przed komputerem. Jak tak dalej pójdzie to co tydzień będziesz chodził z laptopem do naprawy.- powiedział Eunhyuk wchodząc do salonu.- Co ty właściwie oglądasz?- Spojrzał przez ramię maknae na ekran- Solówka Sungmin-hyunga z SS3? Kyu co ty..?

Wiedział czego pragnę, mimo tego pytał.

- Pragnę ciebie Minni, od zawsze. – Przywarł do mnie swoim rozpalonym ciałem i całował subtelnie i delikatnie moją szyję. Gdy schodził nieco niżej ocknąłem się słysząc Eunhyuka.

Otworzyłem oczy i zerkałem na ekran monitora, znowu on, kolejny raz popłynąłem.

- Oj odwal się, przed chwilą oglądałem twoją solówkę i o mały włos nie zwróciłem obiadu. – Warknąłem w stronę starszego na co urażony wywalił jęzor i wyszedł.

Po chwili wszedłeś do salonu.

- Kyu ty głupku, miałeś tylko iść po wino! Znowu grasz? – Warknął zmierzając ku mnie.

Szybko wyłączyłem kompa i wstałem.

- Tylko sekunda, nie marudź. – Wyszedłem ci na przeciw i złapałem za rękę w nadziej, że mój dotyk nieco cię uspokoi. Ty tylko oplotłeś mnie w pasie ciągnąc w kierunku naszego pokoju.

- Ej, a gdzie moje ciasto dyniowe? – Spytałeś nagle.

‘deja vu’ - pomyślałem i wybuchłem śmiechem.