Drarry - One shot

Wiem jak bardzo kochasz moje potterowskie opowiadania więc mam dla Ciebie CarolineMarieAntonine KummieBummie specjalnego shota z dedykacją oraz podziękowaniem za wierne śledzenie naszego bloga <3 Kochamy Cie.

Syśka

Harry Potter był chłopcem, który przeżył i to nie tylko jeden raz w Dolinie Godryka, lecz każdego roku od pobytu w Hogwarcie - Szkole Magii i Czarodziejstwa. Kłopoty go przyciągały. Był uważany za dzielnego młodego gryffona, tak naprawdę za każdym razem z opresji wychodził dzięki ogromnemu szczęściu, które mu dopisywało, a przede wszystkim dzięki pomocy osób trzecich. Potter nie zdawał sobie zawsze z tego sprawy. Hermiona, Ron, Dumbledore, Snape, McGonagall. Na liście jego cichych obrońców od niedawna stał się nikt inny jak Draco Malfoy - jego odwieczny wróg.

Wszystko zmieniło się od czasu, gdy Harry zwyciężył w Turnieju Trójmagicznym. Od tamtej pory wszystko było inaczej. Draco mimo swojej wrodzonej wyższości miał serce i bał się o swoje życie. Śmierć Cedrika dobitnie nim wstrząsnęła, na tyle, że postanowił przejść na tą dobrą stronę. Dokładnie pamiętał ten dzień, kiedy Trelawney po pogrzebie Diggorego przepowiedziała mu śmierć z rąk samego Pottera. Udawał wtedy obojętnego arystokratę, który gardzi ludźmi takiego pokroju jak ona. Prawda okazała się jednak inna. Ogarnęło go przerażenie, strach o swoje życie, które wtedy było dla niego najważniejsze. Postanowił, więc być blisko Pottera, chronić go i zaprzyjaźnić się. Na początku robił to tylko dla siebie i swojego spokoju ducha. Tylko o to mu chodziło. Jednak pod koniec drugiego semestru na piątym roku zapracował na szacunek gryfonów i niektórych z nich zaczął tolerować, a nawet z niektórymi nawiązał szczere przyjaźnie.

***

Ferie świąteczne Draco spędził w Malfoy Manor. Jak zwykle był to chłodny czas. Jego rodzina nie okazywała sobie wzajemnego szacunku oraz ani grama miłości, byli dla siebie oschli. Jedynym wspomnieniem z rodzinnych świąt młodego arystokraty była niechęć, którą wyczuwał w domu za każdym razem. Wyobrażał sobie jak te święta wyglądają w Hogwarcie. W tym roku szczególnie tęsknił na szkoła, za Harrym.

Ostatniego dnia pobytu w rodzinnym domu przypadkiem podsłuchał rozmowę swoich rodziców.

- Musimy mu powiedzieć, musimy go chronić Lucjuszu.

- Draco nie jest głupcem i wie po czyjej powinien być stronie. Myślisz, że Czarny Pan pozwoli zmienić swoje plany, że odpuści?

- To jest nasz syn, musimy. - Draco coraz wyraźniej słyszał uporczywy szloch swojej matki. Z ciekawości zaczął jeszcze bardziej skupiać się na podsłuchiwanej rozmowie.

- Widzisz to?! - Krzyczał. - To mroczny znak Narcyzo, on zobowiązuje nawet do poświęcenia życia innych postronnych osób.

Serce Dracona zamarło. Nigdy nie przypuszczał, że jego ojciec będzie zdolny kogoś zabić, poświęcić dla dobra ogółu. Nawet jego życie, rodzonego syna. Z przerażenia nie był wstanie dalej stać, więc nieporadnie uciekł do swojego pokoju z obawy, że zostanie przyłapany. Wciąż przerażony położył się spać, jutro wróci do Hogwartu, do Harrego.

***

Zaskoczenie padli padli sobie w ramiona. Zaskoczyła ich swoja wzajemna reakcja. Draco Nieświadomy swoich słów wyszeptał wprost do jego ucha.

- Tęskniłem za tobą.

- Ja za tobą też. - Odpowiedział.

To był ten pierwszy raz, nie potrzebowali innych zbędnych wypowiedzi.

***

Ślizgoni wyrzekli się Dracona, nie był już jednym z nich. Od tygodnia sypiał w pokoju życzeń, nie przychodził na posiłki do wielkiej sali. Gryffoni przynosili mu jedzenie, które jadł w pokoju wspólnym gryffonów.

Pierwszy wieczór po feriach świątecznych spędził z Harrym. Opowiedział mu o wydarzeniach, które miały miejsce na pogrzebie Cedrika, oraz o podsłuchanej rozmowie w domu.

Skończył i czekał na potępienie, lecz tak się nie stało, Harry został i przytulił go.

- Zostań na noc. - Poprosił Malfoy.

W odpowiedzi Potter delikatnie musnął usta przyjaciela swoimi wargami. Koniuszkiem języka drażnił podniebienie, lekko przygryzał dolną wargę, by móc po chwili bez oporów zatracić się w głębokim pocałunku. Penetrował językiem jego usta. Co chwile stykali się zębami zatracając w jeszcze głębszym pocałunku, coraz mocniejszym i bardziej podniecającym. Dłonie również były coraz bardziej odważniejsze, zaplatali palce w swoje włosy, delikatnie masowali karki i obejmowali w talii. Na każdy dotyk i pieszczotę reagowali cichym jęknięciem. Tą noc spędzili razem, ostatnią noc przed burzą.

***

- Nie wiesz, co robisz.

- Taka jest wola Czarnego Pana, nie mam wyjścia.

- Nie rób tego...

- To test, muszę udowodnić lojalność.

***

- Musisz zabić młodego Malfoya. - Powiedział zimny przenikliwy głos.

Przejmujący ból blizny, błysk światła. I myśl - Zabiję cię Draco.

***

Celowałem w niego różdżką, nie chciałem tego, lecz ten głos... Walczyłem z samym sobą, widziałem łzy w jego stalowych oczach, bał się. Tak bardzo nie chciałem pozwolić na śmierć, miałem go chronić. Nie rozumiałem własnych myśli, czemu jestem zdolny do samodzielnego myślenia? Czy działam pod innym zaklęciem? Czy to nie Imperio? Spostrzegłem sylwetkę ukrytą pod kolumną, ruda kępa włosów. Ron - pomyślałem, może to on osłabia zaklęcie. Spojrzałem ostatni raz w oczy Dracona. Jakie one były piękne. Zobaczyłem zrozumienie. Kochałem te oczy. Poczułem ogromny ból przeszywający mój kręgosłup. Musiałem!

- Avada k...

- Kocham cię Harry Potterze...

Upadłem, nic więcej nie pamiętam, straciłem przytomność.

***

Ron wiedział, że dłużej nie da rady hamować działania Imperius. Ledwo udało mu się zwyciężyć z Lucjuszem Malfoyem i odebrać mu różdżkę nic więcej nie mógł zrobić. Ukrywał się z uwagi na bezpieczeństwo Harrego i Draco. Nie był do końca pewien czy śmierciożerca działa w pojedynkę. Czuł, że nie da rady, różdżka go nie słuchała. Rzucił Drętwotę na Harrego i modlił się by pomogło.

***

Harry obudził się w skrzydle szpitalnym. Czuł się dobrze, odwrócił głowę i spostrzegł śpiącego Dracona na łóżku obok, gwałtownie wstał i podbiegł do blondyna padł  i chwycił mocno jego dłoń. Z trudem próbował opanować gorzki szloch.

- On tylko śpi Harry. - Powiedział mu ciepły, spokojny głos tuż za jego plecami. Odwrócił się i ujrzał profesora Dumbledora.

- Nic nie pamiętam. Co się stało? - Pytał oszalały.

- Harry, zacznę od początku. Dokładnie rok temu zaraz po pogrzebie Cedrika miałem niespodziewaną wizytę Malfoya opowiedział mi o tym, co usłyszał od Profesor Trelawney.

- Wiem o tym. - Wtrącił Harry. Widząc przeszywający wzrok dyrektora zaczął słuchać w milczeniu.

- Nie wiedziałem, co o tym myśleć, sama Sybilla wyznała, że miała wizje, w której widziała Ciebie, podczas gdy zabijasz młodego Malfoya.  Zaproponowałem Draco by zbliżył się do ciebie. Potem zostałeś porwany przez Lucjusza, Voldemort nakazał mu ciebie przyprowadzić, rzucił na ciebie Imperio. Chciał abyś zabił Dracona z zemsty za zdradę. Voldemort uciekł, a Lucjusz miał nadzorować test. Ojciec Malfoya miał poświęcić życie własnego syna by w ten sposób udowodnić oddanie swojemu panu. Całe szczęście Ronald rozbroił Lucjusza i ruszył wam na pomoc, resztę chyba już znasz. - Harry w odpowiedzi kiwnął głową.

- Ron zatrzymywał zaklęcie, ale czemu nie zabiłem Draco profesorze? Przecież Ron rozłączył połączenie?

- Harry, żadne zaklęcie nie jest wstanie przełamać magii miłości. Jeśli kochasz z wzajemnością nigdy podświadomie i wbrew sobie nie wyrządzisz krzywdy osobie, którą takim uczuciem darzysz. - Odparł dyrektor i wyszedł, zamykając przy tym cicho drzwi.

Harry odwrócił się w stronę blondyna i pocałował jego dłoń. Ślizgon powoli otworzył oczy i delikatnie się do niego uśmiechnął.

- Ja ciebie tez kocham Draco. Bałem się, że ci tego nigdy nie powiem...