Tylko ty

Witam,

Z tej strony LEVI. One-shot, który za chwilę przeczytacie powstał na zamówienie Syśki. Wczoraj miała imieniny i w prezencie zażyczyła sobie KyuHyuk. WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO SYŚKA Trochę zeszło mi zanim go napisałam. Miała mi go sprawdzić Kummie, ale w związku z tym, że dopiero wczoraj go skończyłam to nie miałam czasu jej tego wysłać. Więc ostrzegam przed błędami.

Co do ‘Tylko ty’ to jest w nim opisana scena erotyczna, i tutaj ostrzeżenie nr 2 -> jest to moja pierwsza samodzielna próba opisania seksu więc zlitujcie się nade mną.

Miłego czytania :)

Levi :)

Nazywam się Cho KyuHyun, mam 17 lat i właśnie wróciłem do mojego rodzinnego kraju, Korei. W wieku 10 lat moi rodzice zdecydowali się przeprowadzić do Tajlandii, gdzie tata zamierzał otworzyć jedną ze swoich filii szkoły językowej, która była kolejnym sukcesem mojego ojca. Wszystko układało się znakomicie. Tata dużo zarabiał, ja i moja siostra zawsze byliśmy najlepszymi uczniami, mama udzielała się charytatywnie. Wzorowa rodzina, którą kocham nad życie. Ale kocham też kraj, w którym się urodziłem. Tęskniłem za językiem, rodzinnymi stronami.

Chciałem ponownie chodzić ulicami jak za lat dzieciństwa. Pragnąłem częściej niż raz do roku odwiedzać dziadków, i pomimo iż spoczywali już na cmentarzu to lubiłem z nimi rozmawiać, nie miałem wtedy obaw, że ktoś będzie mnie oceniał. Tak więc wyprosiłem żebym mógł wrócić do ojczyzny. Z mamą poszło mi łatwo, bo też tęskniła za Koreą i znała mój ból, a mając rodzicielkę po swojej stronie z ojcem też poszło szybko. Mimo tego, że wiedziałem jak mojej mamie jest ciężko zostawić mnie samego w rodzinnym kraju to wiedziałem, że woli zostać z ojcem i jemu dotrzymać towarzystwa.

Po przyjeździe do Seulu, rodzice znaleźli mi miejsce w najlepszym liceum a moją siostrę wysłali do Europy by uczyła się muzyki klasycznej. Mama nie chciała się zgodzić na moje samotne mieszkanie, dlatego też ulokowali mnie w akademiku, do którego miałem przeprowadzić się na początku roku szkolnego. Nie brakowało nam pieniędzy, bez problemu mógłbym dostać własne mieszkanie, ale rodzice bali się jak sobie sam poradzę. W pewnym sensie można uznać mnie za łamagę. Nie umiem gotować, mam wstręt do sprzątania, chodzę późno spać, mam problemy z poranną pobudką. Więc według mojej mamy samotne mieszkanie = moja śmierć głodowa, przemiana w zombi. Więc dla spokoju ducha mojej rodzicielki nie sprzeciwiałem się internatowi. 

Nie bałem się zmiany otoczenia, nowych ludzi. Znam swoją wartość i jestem odważny. Szybko zawieram też nowe znajomości, więc nowa szkoła, nowi znajomi nie stwarzali dla mnie żadnego problemu. Można wręcz powiedzieć, że byli dla mnie wyzwaniem, które dla rozrywki przyjąłem.

Jeszcze w sierpniu za namową rodziców zapisałem się na dodatkowe zajęcia, którymi był śpiew. Nie raz już słyszałem, że mam głos jak anioł i powinienem coś zrobić, aby go nie zmarnować. Nie wiedziałem jednak czy chcę iść w tym kierunku.

Dzięki tym lekcją zaprzyjaźniłem się z kilkoma osobami i już po niecałym miesiącu czułem jakbym znał tych ludzi od dzieciństwa a nie zaledwie od 4 tygodni. Przed i po zajęciach śpiewu włóczyłem się z nimi po mieście, poznawałem na nowo jego atrakcje, które w ciągu mojej nieobecności w stolicy zmieniły się. Byłem szczęśliwy i wiedziałem, że dobrze zrobiłem decydując przeprowadzić się do Seulu.

Tak więc we wrześniu zacząłem naukę w prestiżowym liceum. Szybko się zaaklimatyzowałem poznając osoby z mojej klasy, szkoły, zapoznając się z zasadami i zwyczajami tam panującymi.

W drugim tygodniu września w mojej klasie pojawił się nowy, stary uczeń. Z braku wolnych miejsc usiadł obok mnie w ławce. Z miejsca go polubiłem. Lee HyukJae mimo tego, że jest dwa lata starszy niż ja to chodzi ze mną do tej samej klasy. On opuścił rok szkolny ze względu na chorobę, o której wie tylko trójka jego najbliższych przyjaciół, Kim JunSu, Lee SungMin i Lee DongHae oraz nieliczna grupa nauczycieli. Ja ze względu na to, iż urodziłem się na początku roku to rodzice posłali mnie wcześniej do szkoły. W ten sposób znaleźliśmy się razem w przedostatniej klasie szkoły średniej.

Mamy wspólnych znajomych, a nadal do tej pory niewiele o nim wiem. Mimo swojej powierzchownej otoczki rozrywkowego i otwartego na wszystko chłopaka wiem, że jest w nim coś więcej, że coś ukrywa. Coś, co pragnę odkryć.

Na początku próbowałem wyciągnąć jakieś informacje od SungMin'a, z którym chodziłem na śpiew i dzieliłem pokój w akademiku. Niestety nic z tego nie wyszło, był lojalny względem HyukJae i powiedział mi, że jak chcę coś wiedzieć o jego przyjacielu to powinienem zapytać się Hyuka osobiście. Niewiedziałem jednak jak to zrobić. Przecież nie mogłem do niego podejść i powiedzieć „Cześć HyukJae. Wydaję mi się, że coś ukrywasz, masz jakiś problem. Może powiesz mi o nim, gdyż jestem bardzo ciekawy?” Taaa, już to widzę jak się zwierza. Postanowiłem go bliżej poznać, a dzięki wspólnej klasie i znajomym było to łatwiejsze. Niewiedziałem, dlaczego, aż tak zależy mi na tym chuderlaku, co mnie do niego ciągnie. Jedyne, co wiedziałem, to to, że chciałem być jego przyjacielem, na którego w każdej chwili może liczyć.

Starałem się zawsze być blisko niego. Zaproponowałem nawet, że poduczę go matematyki, z którą miał problemy. Zgodził się. Myślałem, że spędzimy dzięki temu kilka chwil sam na sam u niego w domu albo u mnie w akademiku, poznam go lepiej, porozmawiamy. On jednak uparł się na bibliotekę. Nie wiem, dlaczego, ale nie kwestionowałem jego decyzji, po prostu cieszyłem się z tego, że mogę być z nim. Odnosiłem wrażenie, że bał się zostać ze mną sam na sam. Nie wiem, może jestem przewrażliwiony, ale tak to odczuwałem. Choć raczej on bał się zostać sam na sam z kimkolwiek, kto nie był jednym z jego trójki najbliższych przyjaciół. Dziwne.

Zawsze widziałem go albo z SungMin’em, Donghae albo Junsu, z którym znał się najdłużej. Mimo tego, że ta trójka miała inny grafik zajęć, ich lekcje odbywały się w innej części szkoły to przerwy zawsze spędzali z nim. Jakby go chronili, opiekowali się jego kruchym ciałem. Chciałem do nich dołączyć, być jednym z jego powierników, być dla niego oparciem w trudnych chwilach.

Dla całej szkoły był on Eunhyuk’iem, duszą towarzystwa, kimś, kto na każdym kroku wywoływał w nich radość, uśmiech na twarzy. Dla mnie był kruchą istotą, którą chciałem bronić.

W połowie października nauczycielka angielskiego podzieliła nas na pary i zadała wykonanie pracy semestralnej. Traf chciał, że połączyła mnie z HyukJae. Ucieszyłem się. Mimo tego, że wiedziałem, iż będziemy pracować w bibliotece to i tak banan mi wyskakiwał na twarzy na samą myśl, że będę mógł z nim spędzić trochę czasu. Zabraliśmy się do pracy, która szła nam dosyć łatwo. Spotykaliśmy się dwa raz w tygodniu w bibliotece, a pod koniec października nastąpił przełom. Pracowaliśmy nad projektem w moim pokoju w akademiku. Fakt, był z nami przez cały ten czas SungMin, jednak dla mnie był to duży krok do przodu. Powoli go poznawałem, uczyłem się jego reakcji. Z każdym dniem wydawał mi się bardziej pogodny, wesoły, ale tak prawdziwie, nie udawał. Udało mi się też kilka razy wprosić na wspólny wypad.

W takie dni ja, HyukJae, SungMin, DongHae i Junsu szliśmy na karaoke. Mogłem go wtedy widzieć takiego, jakim był naprawdę. Niczego nie udawał, nie chował się za swoją niewidoczną ścianą, która ukrywała jego prawdziwe ja, nie udawał lekkoducha, luzaka, który ma wszystko gdzieś. Był zwykłym dziewiętnastoletnim chłopakiem, lubiącym nocne wypady, zabawę z przyjaciółmi, śpiew, taniec, gry. Czułem, że powoli wpuszcza mnie do swojego serca, zaczyna mi ufać. Nadal jednak nie wiedziałam, co zrobić, aby ta ściana całkowicie się rozsypała. Podczas jednego z takich wypadów podsłuchałem rozmowę starszej czwórki, gdy wracałem z toalety

- Hyuk, chyba oszalałeś, zbyt wcześnie na takie decyzje – mówił JunSu.

- Ale ja kocham taniec. Już dłużej bez niego nie mogę żyć.

- JunSu ma rację to zbyt wcześnie. Ok. jest już z tobą lepiej. Ale ostatnim razem też to nam wmawiałeś i jak się skończyło? – powiedział stanowczym głosem SungMin.

- DongHae, choć ty bądź po mojej stronie. Proszę.– słyszałem błaganie w jego głosie, widać było, że bardzo mu zależy na tańcu.

- Hyuk, stary, wiesz, że ja zawsze i wszędzie jestem z tobą...no, ale poczekaj jeszcze z miesiąc.

- A walcie się wszyscy – tupnął nogą a ja w porę usłyszałem, że zamierza wyjść, więc szybko odsunąłem się od drzwi i schowałem za rogiem.

Nie rozumiałem z tej rozmowy nic. Wiedziałem jednak, że jestem zdeterminowany poznać jego sekret i w miarę możliwości pomóc.

*'*'*'*'*'*'*'*                                                                           

Po ostatniej rozmowie Hyuk przez trzy dni nie pojawiał się w szkole. Strasznie się martwiłem no i jak na złość klasy maturalne wyjechały na tygodniową wycieczkę w góry. Kilka razy próbowałem dodzwonić się do Sungmina lub pozostałej dwójki, ale zasięg musieli mieć tam beznadziejny gdyż kończyło to się zawsze na próbach. Niewiedza, co do tego, w jakim stanie jest to chuchro napawała mnie niepokojem. Martwiłem się, i już od pewnego czasu wiedziałem, że nie jak o kolegę, przyjaciela tylko jak o kogoś więcej. Powoli zacząłem się w nim zakochiwać, wpadłem po uszy. Do tej pory nie wiem, kiedy to się stało.

Od 3 lat byłem pewny, że jestem gejem. Na początku źle się z tym czułem, nie umiałem sobie z tym poradzić. Stałem się małomówny, zamknięty w sobie. Na wzmiankę o dziewczynach, związkach bez powodu wybuchałem. Moi rodzice uważali to na początku za okres dojrzewania. Ale gdy po 2-3 miesiącach nie minęło, a moje zachowanie się pogorszyło zaczęli się martwić. Zarówno mama jak i tata próbowali ze mną rozmawiać, ale ja uciekałem od tego. Bałem się ich reakcji, tego, że mogą mnie nie zaakceptować. Stałem się wrzodem na tyłku dla każdego członka mojej rodziny.

W końcu tego wszystkiego nie wytrzymała moja siostra. Ahra pewnego dnia zamknęła się ze mną w pokoju i zagroziła, że jeśli jej wszystkiego nie powiem to mnie nie wypuści z pokoju i na moich oczach zacznie niszczyć skarby, które zbierałem całe lata i były cenniejsze niż moje życie - płyty z grami. Uległem. Opowiedziałem jej wszystko. To jak odkryłem mój homoseksualizm, moje obawy z tym związane, strach przed ujawnieniem. Podczas całej rozmowy płakałem, schodziły ze mnie wszystkie dotychczas nagromadzone emocje. Poczułam się trochę lepiej. Siostra zaczęła mnie namawiać żebym wszystko powiedział rodzicom, że oni na pewno zrozumieją i mnie przyjmą takim, jakim jestem. Kłóciliśmy się o to. Wtedy do pokoju weszła moja mama. Okazało się, że słyszała prawie całą rozmowę. Płakała. Gdy stanąłem z nią twarzą w twarz sparaliżowało mnie. Byłem pewny, że właśnie teraz spełnia się mój największy koszmar, że zostanę wyklęty i wyrzucony z domu, ale gdy zostałem przez nią przytulony wszystkie obawy uleciały przez okno a ich miejsce zastąpił spokój. Gdy mój ojciec o wszystkim się dowiedział nie przyjął tego dobrze, próbował mi wmówić, że to wszystko przejściowe, że mylę uczucia, że powinienem umówić się z jakąś ładną dziewczyną. Ale ja twardo stałem przy swoich racjach. Przestał. Przez jakiś czas nie rozmawiał ze mną, a gdy zebrał w sobie odwagę i zawołał mnie do swego gabinetu dowiedziałem się, o co chodzi. To nie było tak, że był homofobem, że nie akceptował mnie, on zwyczajnie w świecie bał się o mnie. Nie chciał żeby dosięgły mnie szykany, wyzwiska ze strony innych ludzi. Nie chciał żeby stała mi się krzywda, nie chciał stracić syna. Podczas rozmowy jego obawy całkowicie nie znikły, w końcu, jako rodzic wiecznie będzie się martwił o swoje dziecko, ale trochę się uspokoił. Znów zachowywał się jak mój ukochany tata i w pełni mnie zaakceptował.

Podczas pobytu w Tajlandii miałem 3 chłopaków, z ostatnim zerwałem pół roku przed powrotem do Korei. Gdy pierwszy raz poznałam grupkę, z którą do tej pory się trzymam od razu w oko wpadł mi Sungmin. Pasował idealnie do mojego typu chłopaka. Na zewnątrz słodki cukierniczek a w rzeczywistości twardy i konkretny facet. Takich lubiłem i dlatego tym bardziej nie mogłem zrozumieć jak to się stało, że nagle obiektem mojego zainteresowanie stał się HyukJae. Zarówno na zewnątrz jak i w środku delikatny jak płatek śniegu. Więc gdy kolejnego dnia nie przyszedł na zajęcia postanowiłem, że pójdę do niego w piątek pod pretekstem podrzucenia notatek z lekcji i pracy nad projektem z angielskiego.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

 Puk Puk Puk

Po minucie dobijania się do mieszkania usłyszałem szuranie butów po podłodze. W lekko uchylonych drzwiach stanął on. W szarym, rozciągniętym swetrze, wytartych dżinsach i klapkach na nogach sprawiał wrażenie kogoś, kto potrzebuje pomocy.

- Kyu? Co ty tu robisz?- spytał lekko wystraszonym głosem.

- Cześć. Mam dla ciebie notatki z całego tygodnia. No i musimy popracować nad naszym projektem. Mogę wejść? – uśmiechnąłem się do niego. Chwilę się zastanawiał, ale mnie wpuścił.

- Proszę wejdź.

Udaliśmy się do jego pokoju na górze. Po drodze Hyuk zabrał z kuchni jakieś przekąski i coś do picia.

- Nie musiałeś tutaj przychodzić. Sprawiam ci tylko kłopot.

- To nic wielkiego naprawdę.

Jeszcze chwilę porozmawialiśmy i zabraliśmy się za angol. Trochę nam zeszło nad nim. Zrobiłem się głodny.

- Może zamówimy pizzę, tak ciężko tu pracujemy, że należy nam się coś od życia.

- Pizzę? Yyy…możemy.- widocznie przygasł.

- Ja oczywiście zapłacę. – szybko powiedziałem w razie jakby pomyślał, że chcę naciągnąć go na darmowe żarcie.

- Wszystko w porządku. Nie gorączkuj się tak, podzielimy zapłatę na połowę. To, co znasz jakąś dobrą pizzerię?

- Już więcej nie zmieszczę. Jest przepyszna.

- Yhy

- A ty, dlaczego nie jesz?

- Nie jestem głodny – na ‘potwierdzenie’ jego słów zaburczało mu w brzuchu.

- Chyba nie masz jakiś obrzydliwych nawyków podczas jedzenia i to nie dlatego się hamujesz. – spytałem.

- Nie, nie, to nie o to chodzi.

- To, o co?

- Ja po prostu nie jestem głodny. – znów to samo. Burczenie w brzuchu.

- A te dźwięki to, dlatego, że się przejadłeś? – wziąłem kawałek pizzy i przesunąłem mu pod usta – No weź kawałeczek. Powąchaj jak wspaniale pachnie. Jest taka pyszna, z podwójnym salami i serem. Palce lizać.

Wybiegł z pokoju do łazienki zatykając przy tym usta.

- Co to było?  Hyuk martwię się o ciebie.

- Nie musisz to nic wielkiego.

- Jak to nic wielkiego! – zdenerwowałem się- Przez tydzień nie przychodzisz do szkoły. Jesteś cały blady. Nic nie jesz mimo, że w brzuchu gra ci orkiestra dęta. Po powąchaniu pizzy uciekasz do łazienki. I ty mówisz, że nic się nie dzieje? Przestań ściemniać. Jestem twoim przyjacielem, a przynajmniej chcę nim być, więc zaufaj mi i powiedz, co się dzieje.

Usiadł na podłodze przy łóżku i skulił się w sobie.

- Hyuk naprawdę się o ciebie martwię. Zaufaj mi i powiedz, co się dzieje.

- Siadaj. – kiwnął głową żebym usiadł naprzeciw niego. – Nie wiem, dlaczego mam zamiar ci to wszystko powiedzieć, ani dlaczego zaufałem akurat tobie, ale musisz mi obiecać, że wysłuchasz mnie do końca i nie będziesz przerywał. To chyba wszystko przez to, że chłopaki wyjechali na wycieczkę, że przed ich wyjazdem mieliśmy spięcie i nie miałem, komu o tym wszystkim powiedzieć, o tym wszystkim, co do mnie powróciło. To jest dla mnie ciężka historia do opowiedzenia.

- Dobrze obiecuję.                                                                  

- Pytasz, dlaczego taki jestem, dlaczego nie jem, jestem blady i nie chodzę do szkoły. Kiedyś wyglądałem i zachowywałem się zupełnie inaczej. Byłem bardziej otwarty, wesoły, pełen energii. Często jeździłem na konkursy taneczne nie raz je wygrywając. Na jednym z takich wyjazdów poznałem JinSu’a. Był taki jak ja. Dusza towarzystwa, wszędzie go pełno było. Uwielbiał tańczyć.  Zakumplowaliśmy się i spędzaliśmy coraz więcej czasu ze sobą. Razem ćwiczyliśmy, bawiliśmy się na mieście z resztą chłopaków. Uważałem go za jednego z moich najlepszych przyjaciół. Więź między nami stawała się coraz bardziej trwalsza, aż w końcu zostaliśmy parą. Był moim drugim facetem, którego pokochałem. – zszokował mnie tak szczerym wyznaniem. Nie spodziewałem się, że on też jest gejem, myślałem, że poza przyjaźnią nie mogę liczyć na nic więcej. – Przeszkadza ci, że jestem homo?

- Nie. Nie mam nic do nich. – na razie sam nie chciałem ujawniać swojej orientacji.

- To dobrze. Razem z JinSu jeździliśmy na konkursy, w których przeważnie ja wygrywałem a on był w moim cieniu. Było mi z tego powodu przykro, ale on zapewniał, że cieszy się z moich wygranych. Po pół roku bycia ze sobą zaczęliśmy uprawiać seks. Było mi wspaniale. Czułem się bezpieczny i kochany, ale tylko do czasu. Gdy moje uwielbienie jego osoby było tak duże, że nic poza nim nie widziałem, że to, co powiedział było świętością, on to zaczął wykorzystywać. Wmawiał mi, że jeżeli chcę coś osiągnąć to muszę zadbać o sylwetkę, więcej ćwiczyć, mniej jeść. Słuchałem go. Myślałem, że to wszystko dla mojego dobra. Podczas stosunków mówił, że nadal jestem za gruby, że mój brzuch składa się z samego tłuszczu. Mówił, że jestem obrzydliwy i jest ze mną tylko z litości, bo wie, że jak mnie zostawi to zginę bez niego, a on nie chce mieć na sumieniu śmierci takiego robaka jak ja. Bolało. Cholernie bolało. Ale gdy byliśmy między ludźmi był wspaniałym, kochającym chłopakiem, czułym, opiekuńczym. Gdy wracaliśmy razem do mojego albo jego domu, przepraszał za złe słowa, które mi mówił, obiecywał, że to się już nie powtórzy. Ufałem mu. Ale cała sytuacja się powtarzał. Wyzwiska, obelgi, spotkania ze znajomymi, ciepłe słowa, seks, ubliżanie.

Z każdym dniem coraz bardziej wierzyłem w jego słowa. Wierzyłem, że jestem brzydki, gruby i nic nie wart. Myślałem wtedy, że jeżeli schudnę i będę się bardziej starał to JinSu na nowo mnie pokocha, że wybaczy mi moje błędy i na nowo będziemy szczęśliwi. Coraz mniej jadłem, więcej ćwiczyłem, chudłem. Ale jemu to nie wystarczało. Mimo, że byłem osłabiony to wciąż wygrywałem konkursy taneczne, a on nadal był w moim cieniu. W wakacje poprzedzające mój trzeci rok w ogólniaku było ze mną najgorzej. Wtedy już nic nie jadłem, wmuszałem w siebie kromkę chleba dziennie na śniadaniu, żeby rodzice nic nie podejrzewali, jednak od razu szedłem do łazienki i wymiotowałem. Byłem coraz bardziej słaby i blady. Mimo lata mi wciąż było zimno. Junsu, Sungmin i Donghae widzieli, że coś niedobrego się ze mną dzieje, ale ja ich zbywałem głupimi wymówkami, omijałem ich i odpychałem od siebie.

Gdy moja waga wskazywała 38 kg myślałem, że JinSu będzie ze mnie zadowolony. Poszedłem do niego. Chciałem się pochwalić. Gdy byłem już w jego pokoju i siedziałem na jego łóżku to oczy same ze zmęczenia mi się zamykały, mimo że dziennie przesypiałem 12-14 godzin, bo nie miałem na nic siły.  Powiedziałem mu o wszystkim, a on się roześmiał i powiedział, że owszem cieszy się z tego, ale nie, dlatego, że schudłem tylko, dlatego, że w końcu nie będę miał siły, aby rywalizować w tańcu i to on teraz będzie gwiazdą. Zatkało mnie, myślałem, że się przesłyszałem, mówiłem, że to nieprawda i że na pewno się pomylił, że nie ma tego na myśli. Prosiłem żeby odwołał swoje słowa, powiedział, że to głupi żart, ale on kazał mi spierdalać i więcej się nie pokazywać na żadnym konkursie ani u niego w domu, a najlepiej jakbym zagłodził się na śmierć.

Wybiegłem z płaczem z jego domu. Łzy przysłaniały mi cały świat. Biegłem co sił w nogach w miejsce, które dawało mi ukojenie. Na salę gimnastyczną gdzie często trenowałem taniec. Spędziłem tam kilka długich godzin bez przerwy tańcząc aż padłem z wycieńczenia. Znalazł mnie Junsu i Donghae. Natychmiast dzwoniąc po karetkę i moich rodziców.

Znalazłem się w szpitalu ledwo żywy. Nie chciałem walczyć, wyzdrowieć. Chciałem umrzeć, zapomnieć o bólu, upokorzeniu, wstydzie. Jednak moi rodzice, którzy, na co dzień byli pracoholikami na to nie pozwolili. Tak samo jak trójka moich przyjaciół. Walczyli o mnie. Walczyli o to, żebym każdego dnia zjadł o jedną łyżkę zupy więcej. Walczyli o mnie. – w tym momencie nie przestawał już płakać. Po mojej twarzy też płynęły łzy.

-Walka z anoreksją trwała prawie rok. Rany psychiczne goją się ciężej niż te fizyczne. Prze długi czas było ze mną źle, ale dzięki pomocy specjalistów pomału zacząłem z tego wychodzić. Teraz jestem już prawie wyleczony, ale mimo tego chłopaki nadal się o mnie martwią i nie chcą żebym tańczył, przynajmniej jeszcze nie. Boją się, że jak wrócę do tańca to powrócą też stare nawyki, że spotkam JinSu i znów mnie omami. Ale ja jestem już silniejszy, przynajmniej tak mi się wydaje i drugi raz nie pozwolę na to samo.

Po wyznaniu HyukJae spędziliśmy jeszcze długie godziny na rozmowie. Ja opowiedziałem historię swojego życia, to, że też jestem gejem, jak moi rodzice to przyjęli. Rozmawialiśmy o tym, co każdy z nas lubi. Staliśmy się sobie bliżsi. Po tym dniu wiedziałem, że mam u niego szanse.

Wspólnymi siłami namówiliśmy chłopaków, żeby nie sprzeciwiali się pomysłowi Hyuka dotyczącego powrotu do tańca. Obiecałem, że zawsze będę z nim i będę go pilnował, żeby się nie przemęczał i jadł zdrowe posiłki o czasie.

Dzięki temu wszystkiemu zbliżyliśmy się do siebie, a ja w lutym odważyłem się poprosić go o chodzenie. Zgodził się sprawiając, że byłem najszczęśliwszym facetem na ziemi.

*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*"*

Nasz pierwszy prawdziwy pocałunek miał miejsce wiosną. Do tej pory jedynie dzieliliśmy delikatne muśnięcia warg, całusy w polik, trzymaliśmy się za ręce. Nic wielkiego, ale jak na razie mi to wystarczało. Nie chciałem naciskać, spłoszyć go. Wiedziałem, że jeszcze trochę się boi naszych relacji.

Jednego ze słonecznych kwietniowych dni usiedliśmy na boisku pod drzewem żeby schronić się przed wścibskimi oczami ludzi. Zwłaszcza przed DongHae, który odkąd dowiedział się, że jestem razem z Hyukiem nie odstępował nas na krok, wpatrywał się w nas jak w obrazek szczęśliwymi oczami, a później każdy nasz 'słodki' gest natychmiast biegł przedyskutować z psiapsiółkami. Muszę mu kogoś znaleźć.

Tak, więc gdy siedzieliśmy na trawie rozmawiając o wszystkim i o niczym, ja plecy oparte miałem o pień drzewa on natomiast leżał z głową opartą na moich udach. Na jego twarzy słońce przedzierające się przez koronę dębu urządziło sobie grę światła i cienia. W tamtej chwilę wyglądał jak z bajki. Pięknie wyrysowane usta, blada delikatna skóra, oczy okryte ciemnymi rzęsami, zarumienione od ciepła policzki. Prawdziwy książę. Bałem się zburzyć tą harmonię najmniejszym gestem. On, słońce, natura, to było perfekcyjne połączenie. W tamtej chwili nie wierzyłem w szczęście, jakie mnie spotkało. Zapatrzyłem się na jego usta, te czerwone kuszące usta. Byłem w transie, powoli zacząłem zbliżać swoją twarz do jego nie spuszczając przy tym wzroku z jego warg. Kilka centymetrów przed moim celem HyukJae sennie otworzył oczy, wraz z powolnym podnoszeniem się powiek mojego ukochanego na mnie spłynęła świadomość tego, co chciałem zrobić, tego, że ten gest mógł wszystko zepsuć jednak przed całkowitym wycofaniem się powstrzymał mnie jego wzroku. Pełen ciepła, miłości, determinacji i prośby o pełną akceptację. Nie mogłem się temu sprzeciwiać, nie chciałem. Złączyłem nasze usta w delikatnym pocałunku, który z sekundy na sekundę stawał się coraz głębszy, bardziej namiętny. Nasz pierwszy prawdziwy pocałunek, nie zamieniłbym tej chwil na nic innego.

- Kocham cię KyuHyun

- Ja ciebie też kocham HyukJae.

Od tamtej pory nasze gesty stały się śmielsze, odważniejsze, z czego radoche miał Hae. Jednak nigdy nie poszliśmy na całość. Czułem, że on tak samo jak ja czeka na ten odpowiedni moment.

*,*,*,*,*,*,*,*,*,*,*

Na wakacje zostaliśmy zaproszeni na wyspy Jeju gdzie ośrodek wypoczynkowy mieli rodzice Junsu. Z tego względu, że Sungmin, Junsu i o dziwo DongHae też, szli na studia a mnie i Hyuka czekał jeszcze rok ogólniaka postanowiliśmy te ostatnie chwilę spędzić wspólnie na wakacjach. Pogoda nam sprzyjała a na dodatek mieliśmy dla siebie cały domek letniskowy, choć odpowiedniejszym określeniem powinna być willa. Dom ten składał się z dwóch pięter, piwnicy i poddasza użytkowego. Mieściło się tam 5 sypialni, mała sala kinowa, bilard, mini siłownia, biblioteka, kuchnia, jadalnia, salon, pokój gier, na zewnątrz basen, miejsce na grill, boisko do tenisa i koszykówki oraz wielki trawnik. Po prostu żyć nie umierać.

Na wyspy przyjechaliśmy późnym wieczorem, byliśmy strasznie zmęczeni, więc umówiliśmy się, że zbierzemy się następnego dnia o 11 w salonie. Junsu przydzielił nam sypialnie. On z dziewczyną w jednej, DongHae sam w drugiej( w końcu może dziewczynę sobie znajdzie), Sungmin w trzeciej, a my z HyukJae w ostatniej. Hyuk na początku próbował wepchać się Minniemu do pokoju, pod pretekstem, że ten szybko robi się samotny, lecz starszy na moje szczęście kategorycznie odmówił mówiąc, że on samotnie wakacji spędzać nie będzie i zamierza znaleźć sobie jakiegoś faceta.

Następnego dnia po przebudzeniu stwierdziłem, że leże sam w łóżku. Hyuki poprzedniej nocy zgodził się spać ze mną, trochę to trwało zanim go namówiłem, ale w końcu się udało. Nadal wstydził się swojego ciała.

Wstałem, żeby go poszukać. Był w łazience, stał przed lustrem wpatrzony w swój nagi tors. Nie zauważył, kiedy wszedłem do pomieszczenia. W jego oczach widniały pogarda i wstręt. Brzydziło go to, co widzi. Dwa tygodnie przed wyjazdem, myślałem, że jestem przewrażliwiony, ale teraz dokładnie zauważyłem, że schudł, musiał przestać jeść.

- Kochanie, co tu robisz? Chodź do pokoju, ubierzemy się i zjemy śniadanie. - na wzmiankę o jedzeniu lekko się wzdrygnął. - Hyuk?

- Ja... ja nie jestem głodny, już jadłem.- wykręcał się.

- To nie prawda. Powiedz, co się dzieje. - podszedłem do niego z zamiarem objęcia w pasie.

- Zostaw. Nie dotykaj. Jestem brzydki i gruby. - panikował, głos mu drżał. Przegapiłem objawy, mam tylko nadzieję, że nie jest za późno.

- Spójrz na mnie! - ponownie odwrócił się w stronę dużego lustra. - Jestem gruby. Ten tłuszcz jest okropny - złapał się za chude boki i z obrzydzeniem się im przeglądał. - Jak ja wyjdę na plaże? Przecież wszyscy będą wytykać mnie palcami. Muszę to wyciąć.

- Hyuk spokojnie. Nic nie musisz wycinać. Jesteś idealny.

- Wcale, że nie. Spójrz na...

- Od kiedy nie jesz? - spytałem trzymając ręce na jego brzuchu brodę opierając na jego ramieniu. Nasze spojrzenia spotkały się w tafli lustra.

- Od półtora tygodnia. - spuścił głowę. Drżał.

- Oh, kochanie. Jesteś piękny.

- Nie jestem. Spójrz na mnie, wyglądam jak słoń.

- Wcale, że nie. Popatrz dobrze. Dla mnie jesteś ucieleśnieniem piękna. Codziennie dziękuje za to, że cię spotkałem i jesteś ze mną. - mocniej objąłem go w pasie. Muszę mu pokazać to samo, co ja widzę. - Kocham każdy szczegół twojego ciała. Twoją wspaniale zarysowaną linię szczęki - złożyłem na niej kilka delikatnych pocałunków cały czas upewniając się, że patrzy w lustro. - Twoje obojczyki, pięknie wyrzeźbiony tors i brzuch - sunąłem dłońmi po jego ciele, lekko drżał. Delikatnie muskałem jego skórę, dotykałem całego ciała. Był taki piękny, delikatny, był cały mój i chciałem mu pomóc. – Popatrz w lusterko i zobacz to samo, co ja widzę. Zobacz prawdziwie pięknego chłopaka. Chłopaka, który jest silny, mądry, jest cholernie dobrym tancerzem, potrafi mnie rozbawić do łez. Spójrz i zobacz prawdziwego siebie. – podniósł głowę i utkwił wzrok w swoim odbiciu, studiował je bacznie, powoli przejeżdżał wzrokiem po swojej nagiej klatce piersiowej.

- Jestem brzydki – był uparty, ale wiedziałem, że się łamie gdyż po jego policzkach zaczęły spływać łzy.

- Nieprawda spójrz. – postanowiłem mu pokazać na własnym przykładzie, jaki jest wspaniały. Zacząłem zdejmować ubrania. Pierwsza podłogę odwiedziła koszulka, za nią podążyły szorty i bokserki.

- Co ty robisz? – spanikował.

- Chcę ci pokazać, że w porównaniu do mojego ciała twoje jest idealne. – stanąłem nagi obok niego. – Widzisz? Ty masz idealne proporcje, a moje kończyny są za długie i niezgrabne. Cały jestem jakiś taki….długi.  Moja twarz pokryta jest śladami po pryszczach, na plecach i torsie mam ślady po wypadku z dzieciństwa. A ty – odwróciłem go w swoją stronę. Swoją prawą dłoń położyłem na jego lewym poliku, spojrzałem prosto w jego cudne oczy.- A ty jesteś ucieleśnieniem perfekcji. Masz idealną skórę, pięknie wyrzeźbione mięśnie. I nawet kocham to, że jesteś taki chudy, choć nad tym będziemy musieli popracować. Kocham cię takiego, jakim jesteś. Pamiętaj, że dla mnie najważniejszy jesteś ty i twoje zdrowie. Dlatego nigdy nie wątp w to, że cię kocham i nie przestanę. – jego oczy były pełne łez. Łamał mi tym serce. Chciałem zdjąć z jego barków wszystkie zmartwienia i problemy, wymazać bolesną przeszłość. Pocałowałem go a on ten pocałunek oddał. Kryła się w nim potrzeba akceptacji, upewnienia, że słowa, które mówiłem są prawdziwe. Z całej siły przywarł do moich warg. Gdy na chwilę się od nich oderwał słowa, które wypowiedział zaskoczyły mnie.

- Kochaj się ze mną. Pokaż jak bardzo ci na mnie zależy. Pomóż mi.

W tamtej chwili wiedziałem, że mnie potrzebuje. Ponownie złączyłem nasze usta w gorącym pocałunku a między naszymi ciałami nie było ani milimetra przerwy. Zacząłem nas prowadzić w kierunku sypialni. Położyłem go na łóżku. Wyglądał pięknie, taki nieśmiały, zarumieniony, ale jednocześnie pewny tego, czego chce. Zawisłem nad nim obserwując jego ciało. Pod moim wzrokiem zarumienił się jeszcze bardziej, wyglądał słodko. Znów złączyłem nasze wargi, ale tym razem tylko w przelotnym pocałunku. Ustami zacząłem znaczyć sobie ścieżkę na jego ciele. Obrysowałem jego żuchwę, od czasu do czasu kąsając jego skórę. Na jego szyi zostawiłem kilka malinek. Każdemu z moich pocałunków towarzyszyło słowo uwielbienia „Jesteś piękny”, „Kocham cię”, „Liczysz się tylko ty”, w ten sposób chciałem go dowartościować, wpoić mu, jaki jest cenny i piękny. Wił się pod każdym moim dotykiem, nawet tym najmniejszym. Dłuższą chwilę poświęciłem na zbadanie jego brzucha i sutków. Całowałem, szczypałem, podgryzałem, lizałem każdy milimetr jego ciała. Gdy włożyłem język w jego pępek zajęczał tak pięknie, że postanowiłem wydobyć z niego jak najwięcej tych dźwięków.

Z sekundy na sekundę stawałem się coraz bardziej twardy, co było bardzo dobrze widoczne, bo nie miałem na sobie ubrania. I wtedy stwierdziłem, że to jest niesprawiedliwe, bo Hyuk nadal jest w szortach.

- Mogę? – pokiwał zawstydzony głową na zgodę.  Zdjąłem z niego spodnie wraz z bielizną i klęknąłem między jego nogami. Widok mojego ukochanego z rozłożonymi nogami, całego zarumienionego odbierał mi dech w piersiach. Pochyliłem się i liznąłem jego członka.

- Aahhh.. – znów ten słodki dźwięk. Starałem się jak tylko mogłem żeby sprawić mu jak najwięcej przyjemności. Ssałem i lizałem go na przemian, a nad tym, czego nie mogłem zmieścić w ustach pracowałem ręką. Czułem jak rośnie w mojej dłoni i ustach, staje się coraz bardziej gorętszy i twardszy. Tak byłem zaabsorbowany pochłanianiem jego członka, że nie zauważyłem, kiedy zmieniliśmy pozycje. Teraz to ja leżałem na plecach a Hyuk zawisł nade mną. Wpił się w moje usta, a jego ręka powędrowała w stronę mojego krocza. Poruszał nią sprawnie doprowadzając tym samym moją osobę do szaleństwa.

- Przestań, bo dojdę. – uśmiechnął się diabolicznie i zwiększył ruchy dłoni, gdy byłem na granicy wytrzymałości przestał.

- Kyuhyun. Kochaj się ze mną jak z nikim innym. Pokaż mi, że należę do kogoś.- uklęknął na posłaniu i odwrócił się tyłem w moją stronę. Był wspaniały. Usadowiłem się za nim i wsunąłem pod niego rękę ponownie delikatnie masując jego podbrzusze i członka, który znów był twardy i gorący. Językiem wyznaczyłem sobie ścieżkę od jego łopatek w dół pleców, delikatnie całując jego skórę. Gdy dotarłem do pośladków rozchyliłem je palcami prawej ręki i wbiłem się w jego proszącą o uwagę dziurkę językiem. Na mój gest Hyuki wygiął plecy w łuk.

- Kyuuu, więcej!  - dałem mu to, o co prosił. Zassałem się a on prawie doszedł jęcząc i prosząc o więcej. Po kilku słodkich chwilach tortury wyprostowałem się i przytuliłem do jego pleców. Przesunąłem mokrym już członkiem kilka razy po jego rowku.

- Proszę, nie dręcz mnie więcej. – jak mogłem mu odmówić?

- Spluń. Nie mamy nawilżacza. – zrobił to z ochotą. Naniosłem jego ślinę na swoje palce i po kolei wkładałem w niego tym samym go przygotowując. Najpierw jeden, po kilku chwilach kolejny, aż znalazły się w nim trzy moje palce.

- Och tak, Kyu…weź mnie teraz… proszę nie każ mi czekać dłużej…

- Kocham cię. Pamiętaj o tym. Jesteś piękny i taki zawsze pozostaniesz w moich oczach. – pocałowałem go w kark jednocześnie wchodząc w niego. Był strasznie ciasny. Odczekałem aż przyzwyczai się do mnie. Po chwili już zaczął niecierpliwie kręcić biodrami, był to znak dla mnie. Moje biodra kołysały się powoli, aby z każdą chwilą zwiększyć tempo. Nasze ręce były złączone tak samo jak nasze ciała w miłosnym uścisku. Gdy trafiłem w jego prostatę wydał z siebie głośny jęk rozkoszy, a ja starałem się jak najczęściej trafiać w ten czuły punkt. Z każdym takim pchnięciem coraz głośniej jęczał a jego oddech stawał się szybszy i urywany. Gdy zaczął się zaciskać na moim członku przerwałem i odwróciłem go na plecy. Chciałem widzieć jak przeżywa rozkosz, którą mu zapewniam. Ponownie w niego wszedłem, złączyłem nasze ciała. Poruszałem się w nim coraz szybciej, patrząc mu prosto w oczy tym samym przekazując miłość i uwielbienie płynące prosto z mego serca. Moje ruchy były niekontrolowane, to płytsze, to głębsze. Hyukjae coraz mocniej się na mnie zaciskał.

- Kocham cię – doszedł z wyznaniem miłości na ustach. Ja po trzech głębokich pchnięciach podążyłem za nim w krainę rozkoszy.

- Kocham cię HyukJae. – opadłem na niego i pocałowałem namiętnie w usta. – Dziękuję

- To ja powinienem ci dziękować Kyu. To ja dzięki tobie nadal funkcjonuję i żyję. Proszę nie zostawiaj mnie.

- Nigdy. W moim sercu nie ma już miejsca dla innej osoby.