Przepowiednia - Rozdział VI

Witajcie kochani ;) przybywam do Was z kolejnym rozdziałem drarry^^Mając okazje jeszcze raz dziękuje Levi za przecudownego one - shota na moje imieniny ;) dziękuje <3

I to by było na tyle zapraszam do czytania i przepraszam za zwłokę. jednak teraz daje dłuższe notki !! przypominam o stronce --- https://www.facebook.com/syskalevi --- pojawiają się tu powiadomienia o nowych postach.

Syśka

Wyszedł z pokoju i zostawił mnie, tak po prostu. Czułem, że Draco się czegoś boi, tylko nie wiedziałem, czego. Nigdy nie potrafiłem przebywać sam na sam z towarzystwie blondyna, zwłaszcza po tym jak przypomniałem sobie to, co mi wcześniej wyznał. Dziwne uczucie, z jednej strony pragnąłem być przy nim i co dziwne czułem się bezpiecznie, gdy był blisko. Zacząłem się poważnie zastanawiać nad swoim uczuciem. Przecież to nieprawdopodobne, że obecność ślizgona nie wprawia mnie w palpitacje serca oraz wrzenie krwi w żyłach. Nie irytował mnie wcale, wręcz przeciwnie uspokajał. Westchnąłem ciężko i zapatrzyłem się w pustą ścianę, naprzeciwko łóżka.

Nie zauważyłem nawet, kiedy wszedł do pokoju.

- Przepraszam, ale zapomniałem cie przebrać Harry. – Wyznał pokazując pidżamę, którą miał zawieszoną na ramieniu.

Postawił talerz z tostami oraz mój ulubiony sok dyniowy, kolejne pytanie same się nasunęło skąd wiedział, że kocham ten sok, czyżby było podobnie jak z naleśnikami? – Zastanowiłem się. Spojrzał na mnie pytającym wzrokiem. Zapatrzyłem się w jego oczy i nieświadomie zagryzłem wargę pozwalając sobie jednocześnie na dość głośne jęknięcie. Natychmiast opanowałem się i udałem, że zakrztusiłem się śliną.

- Bez różnicy naprawdę, możemy najpierw zjeść. Na pewno jesteś głodny. - Wydusiłem z siebie.

- Dobrze, w takim razie nakarmię cię, a potem przebiorę. – Podjął decyzję.

Wstał z krzesła, które stało obok mojego łóżka i pochylił się nade mną, natychmiast wstrzymałem powietrze i spiąłem wszystkie mięśnie twarzy. Wyciągnął dłonie ku mojej twarzy i zaczął poprawiać moją poduszkę. Byłem taki głupi, nie wiadomo, co sobie wyobrażałem. Na szczęście Malfoy niczego nie zauważył i po uklepaniu poduszki zaczął nie karmić.

- Mieszkasz tu sam? – Spytałem między jednym, a drugim tostem.

- Przecież wiesz, w końcu mnie obserwowałeś. – Uciął, nie patrząc na mnie.

- Ja obserwowałem cię tylko po za domem i nie monitorowałem żadnych twoich spotkań i odwiedzin. – Prawda była taka, że namiętnie od miesięcy czytałem raporty dotyczące patrolowania Dracona, oraz jego posesji. Jednak pod żadnym pozorem nie powiedziałbym mu o tym. Na pewno nie teraz.

- Nie, nie spotykam się z nikim. Nawet nie myślałem żeby zacząć. Kiedyś był ktoś, ale to stare czasy. Czasem nie można mieć wszystkiego. – Wyznał.

Moim ciałem zawładnął głęboki dreszcz, cieszyłem się jak dziecko, gdy dostałem potwierdzenie o jego byciu singlem. Po raz kolejny moje myśli mnie bardzo wystraszyły.

- A jak twoje życie towarzyskie? – Zapytał nagle.

- Jestem z Luną Lovegood, mieszkamy razem. Co prawda niby jesteśmy razem, ale nigdy nie czułem się, jako jej mężczyzna, bardziej odnajduje się w roli jej przyjaciela? – Od razu zauważyłem smutek na jego twarzy. Momentalnie pożałowałem tych słów. Miałem ochotę coś dodać, jednak wiedziałem, że to nic nie da.

Spojrzał na mnie bystrymi oczami, lecz natychmiast zmienił swój wyraz twarzy, chciał ukryć swoje uczucia. Zdążyłem jednak wyczytać z niego wszystko z tego powodu zrobiło mi się jeszcze bardziej przykro. Po tych słowach czułem się niezręcznie, gdy mnie karmił. Nie pamiętam żebym ostatnio czuł się tak głupio.

Gdy zjadłem wszystko napoił mnie sokiem. Westchnąłem lekko, byłem bardzo najedzony. Mógłbym teraz zasnąć, czułem się wspaniale. Uśmiechnąłem się lekko do blondyna z nadzieją, że ten odpowie na mój gest, jednak w Draco odezwała się ponownie arystokratyczna dusza, bo w zamian za uśmiech obdarzył mnie najbardziej oschłym spojrzeniem, jakie kiedykolwiek widziałem w życiu.

Bez słowa podał mi eliksiry do wypicia i zadarł kołdrę, która byłem przykryty. Jego dłonie spoczęły na moim torsie i mógłbym przysiąść, że dotykał mnie dłużej niż powinien. Nie żeby mi to przeszkadzało, czułem się przy nim bezpieczny i chciałem pozostać w tym stanie jak najdłużej. Jego zwinne, długie i chude palce powoli odpinały guziki góry mojej pidżamy. Gdy skończył, a materiał odsłonił moja naga klatkę piersiową. Draco nieznacznie przygryzł dolną wargę, mimo iż trwało to ułamek sekundy widziałem to bardzo dokładnie. Bacznie obserwowałem jego mimikę twarzy, doskonale zdawałem sobie sprawę z tego, że z twarzy Malfoya można czytać z jak z otwartej księgi. Tego nauczyłem się przez te wszystkie lata, kiedy się znaliśmy. Złapał mnie za nadgarstki pomagając w ten sposób uwolnić mnie od przepoconego ubrania. Westchnąłem dość głośno, po prostu nie byłem wstanie opanować tego dźwięku. Blondyn jednak tego nie usłyszał, albo po prostu dobrze udawał, ja nie byłem wstanie go obserwować. Zerkałem tylko na niego od czasu do czasu spod przymkniętych powiek. Grzywka opadła mu na oczy i z całych sił pożałowałem, że mam bezwładne ciało, ponieważ chęć odgarnięcia mu włosów była tak silna, że aż bolało. Gdy poczułem ciepły oddech na swojej twarzy natychmiast otworzyłem oczy. Kolejna fala gorąca opanowała moje ciało, a wyobraźnia zaczęła działać na pełnych obrotach. Zobaczyłem nad sobą Dracona sięgającego pidżamy na przebranie, które znajdowały się po drugiej stronie mojego łóżka. Chciał mi nałożyć czysta górę.

- Najpierw mnie rozbierz Draco, chciałbym żebyś mnie umył. – Poprosiłem, sam nie wiem, czemu to powiedziałem, ale tak bardzo pragnąłem by dotykał mnie więcej i by ta chwila trwała wiecznie. Mimo bezwładności w kończynach, czułem każdy nawet najmniejszy dotyk, tylko nie mogłem zareagować na niego odpowiednio, jednak tak było lepiej. Bo nie wiem, co bym zrobił gdybym miał tak leżeć obok niego ze sterczącym członkiem.

- Dobrze, zaraz przyniosę miskę z wodą. – Odpowiedział, i wziął leżący na krześle koc, okrył mnie nim. – To po to żebyś nie zmarł zanim wrócę. – Wyjaśnił mi i wyszedł z pomieszczenia.

Gdy zamknął za sobą drzwi zacząłem szybko i łapczywie łapać hausty powietrza z nadzieją, że jakoś się uspokoję. Serce zaczęło gwałtownie bić na myśl o tym, co za chwile się stanie. Oczami wyobraźni już widziałem jak mnie dotyka, każdego skrawka mojego ciała. Nie umiałem określić swojego uczucia. Pragnąłem tylko zostać z nim jak najdłużej nawet do końca życia. Zdawałem sobie sprawę, że prędzej czy później będę musiał wezwać do siebie Lunę, na pewno się o mnie martwiła. Na samą myśl o dziewczynie serce zaczęło mnie boleć z żalu. Tylko, co z tego, że serce rozumiało, a ciało zupełnie mu zaprzeczało?

Wszedł nagle, niosąc miskę z wodą. Postawił ją na podłodze obok łóżka i wyszedł na chwilę, moment później wrócił niosąc ze sobą szampon i ręcznik. Chwycił moje ramie i zaczął delikatnie masować je namydloną gąbką, uwielbiałem jego dotyk. Wolnymi leniwymi ruchami nakierowywał myjkę na mój tors, plecy, brzuch. Gdy dotarł do moich bokserek zamarłem, nie wiedziałem, co będzie dalej.

- Mogę? – Zapytał.

- Tak. – Wyszeptałem cicho, w tamtej chwili nie było mnie stać na nic innego, o dziwo Draco nie wstydził się tego, co robił, ponieważ czułem, że premedytacja powoli dobiera się do mojego ciała.

Uniósł mnie lekko do góry, prawą rękę włożył pod moje pośladki, po czym zsunął ze mnie bieliznę. Dotyk właśnie w tym miejscu spowodował kolejne palpitacje serca, zacząłem powoli jęczeć, a drżenie mojego ciała z pewnością były bardzo wyraźnie widoczne przez byłego ślizgona.

- Zimno ci? – Spytał głupio, naprawdę w tamtej chwili byłem na niego wściekły, przecież doskonale zdawał sobie sprawę z tego, co się ze mną dzieję, a uśmiech na jego twarzy tylko to potwierdzał.

Nie odpowiedziałem mu. Po kilku minutach, gdy moje całe ciało było odświeżone i przebrane w czyste rzeczy Draco zrobił coś, czego się nigdy nie spodziewałem. Pochylił się nade mną i pocałował w policzek, ledwo musnął go swoimi ustami, lecz mi to wystarczałoby na nowo zapragnął jego dotyku. Arystokrata uśmiechnął się zawadiacko.

- Potrzebujesz jeszcze czegoś przed snem Harry?. – Zapytał cicho, nadal pochylając się nade mną.

- Tak. – Odparłem stanowczo. – Chcę żebyś dziś został przy mnie całą noc.

- Mam czuwać obok? – Zapytał się.

- Masz spać tu obok mnie, tylko przy tobie czuje się bezpiecznie. – Powiedziałem, a już po chwili pożałowałem tych słów i zawstydzony zapragnąłem zniknąć, bu nie ujrzeć reakcji blondyna na moją propozycję.

- Jesteś tego pewien Harry? – Spytał, a ja nie odpowiedziałem, za bardzo się wstydziłem by cokolwiek z siebie wydusić. – Nie wstydź się. – Wyszeptał delikatnie głaszcząc mój policzek. Nie ukrywałem swojego zaskoczenia.

- Co robisz Draco? – Zadałem jedno z najgłupszych pytań, na jakie było mnie stać w tamtej chwili.

- Mam przestać? – Zapytał drżącym głosem, który uświadomił mnie w tym, że on również się denerwuje.

- Nie Draco… - wydusiłem z siebie cicho.

Blondyn uśmiechnął się i zabrał swoją ciepłą dłoń z mojej twarzy, natychmiast za nią zatęskniłem. Były śmierciożerca stanął przede mną i zaczął się powoli rozbierać, pozostawiając na sobie jedynie bieliznę. Szok – to jedyne, co malowało się w tej chwili na mojej twarzy.

Draco pochylił się nade mną i delikatnie wsunął pod kołdrę, jednocześnie przylegając do mojego ciała, zadrżałem czując jego zimne stopy obok swoich ciepłych. Przytulił się do mnie i zrobił kolejną rzecz, którą na pewno będę wspominał do końca życia, pocałował mnie. Niemal natychmiast odpowiedziałem na pieszczotę, wpraszając się swój język do jego przyjemnego wnętrza.

Kochałem go, wtedy to zrozumiałem.

Słońce delikatnie wyłaniało się zza okna. Otworzyłem leniwie oczy i spojrzałem na osobę leżąca obok mnie. Blond włosy, rozkosznie rozczochrane układały się na naszej wspólnej poduszce. Ostrożnie zbliżyłem swoją twarz do jego karku, by przez małą chwilę oddać się zapachowi bijącemu z jego ciała. Westchnąłem lekko, a mój ciepły oddech owiał nagie ciało Dracona.

Niespodziewanie pojawiło się mrowienie w dłoniach, a już po chwili mogłem sprawnie poruszać dłońmi.

Przetarłem zaspane powieki, opuszkami palców przejechałem po swojej twarzy kończąc na ustach. Tych samych, które wczoraj spotkały się z ustami blondyna. Sam nie potrafiłem uporać się z myślą, że całowałem się z nim, a nawet przez chwilę pragnąłem czegoś więcej. Tej nocy zrozumiałem, kim tak naprawdę jestem. Pojąłem w jednej chwili, czemu ukradkiem obserwowałem w szkole swoich kolegów wychodzących z pod prysznica. Wiedziałem, że przez ostatnie pół roku okłamywałem siebie i Lunę. Ten związek nie miał żadnych szans. Teraz było już dla mnie oczywiste, dlaczego nie podniecało mnie jej nagie ciało. Całe życie byłem gejem tylko się, oklamywalem, że może być inaczej.

Zerknąłem ukradkiem na Malfoya. Spał w najlepsze całkiem nieświadomy moich rozterek. Przez chwilę miałem ochotę go obudzić i powiedzieć, że mogę ruszać rękami jednak po chwili namysłu zrezygnowałem z tego pomysłu. Bałem się reakcji Draco, gdy się obudzi. Jak zareaguje na to, co sie zdarzyło wczoraj wieczorem? Miałem ochotę uciec, ale wciąż nie miałem czucia w nogach. Na domiar złego nie miałem pojęcia jak długo tu jeszcze mogę zostać. Przecież w nieskończoność nie mógł mnie tu trzymać. Wiedziałem, ze mnie kocha jednak nie do końca dopuszczałem do siebie tę myśl. Byłem pracownikiem ministerstwa i nie mogłem sobie pozwolić na jakąkolwiek kompromitacje. Nie byłem pewny tego, co może mnie czekać z jego strony. Stopniowo Zdawałem sobie sprawę jak trudna czeka mnie rozmowa ze ślizgonem. Przymknąłem powieki dając sobie jeszcze odrobinę odpoczynku. Nawet nie wiem, kiedy ponownie odpłynąłem w objęcia Morfeusza.

Obudziłem się w samo południe, gdy lekko uniosłem głowę przeszedł mnie przez nią ogromny ból. W chwil, gdy pomyślałem o eliksirze przeciwbólowym do pokoju wszedł Draco, a zapach świeżej kawy unosił się po całym pomieszczeniu. Podniosłem głowę i z ciekawością zerknąłem na tacę, którą trzymał w dłoniach. Sok dyniowy, kawa, tosty z serem i szynką. Uśmiechnąłem się do niego i z trudem powstrzymałem ślinę wypływającą z ust.

- Widzę, że dobrze trafiłem z tym śniadaniem. - Nie odpowiedziałem, bo w mojej buzi znajdował się spory kawałek rozpływającego się tostu. Nie od razu zwróciłem uwagę na zdziwienie w oczach ślizgona.

- Możesz ruszać rękami, a resztą ciała? - Odpowiedział szybko. Kiwnąłem potwierdzająco głową, a on zaczął kontynuować. - Tak słodko spałeś, postanowiłem dać ci chwilę dłużej pospać. Jeśli chodzi o wczoraj to...

- To nie ma, o czym mówić, nic się nie stało. A czucie w rekach, wróciło rano, stopniowo na pewno odzyskam czucie w nogach. - Przerwałem mu. - Zdaje sobie sprawę, że wiecznie tu nie mogę być, chyba powinienem wrócić do domu... - Powiedziałem, a każde słowo, które wypowiadałem zadawało mi coraz więcej bólu. Przeczyłem samemu sobie. Chciałem zostać jak najdłużej przy nim. Jednak to było całkiem bez sensu nie mogliśmy być razem to było nie możliwe.

Spojrzałem mu w oczy, a jedyne, co ujrzałem to ból. Odwróciłem wzrok, poczucie winy za bardzo, dawało o sobie znać. Nie chciałem oglądać jego cierpienia w ciszy dokończyłem śniadanie. Mój wzrok błądził wszędzie byle by tylko nie spotkać się tymi błękitnymi należącymi do Draco.

- Masz rację Harry. - Bąknął.

Spojrzałem na niego zdziwiony czy to możliwe, że tak łatwo się zgodził.

- Wezwę Lunę, muszę znaleźć tych, którzy mnie zaatakowali, dowiedzieć się, czemu to zrobili... - Mówiłem jak by do siebie. Draco wstał i odwrócił wzrok.

- Mam kogoś wezwać? - Zapytał.

- Lunę, tylko najpierw potrzebuje swojej różdżki. Wiesz gdzie może być? - Spytałem rozglądając się po pokoju?

- Wybacz, musiałem jej nie zabrać z lasu. - Wydusił z siebie patrząc oczami zbitego psiaka.

- Wyśle po nią kogoś. - Odparłem uśmiechając się sztucznie. Tak naprawdę ogromnie bałem się o swoją różdżkę. Już drugi raz ją straciłem, wprawdzie dzięki czarnej różdżce zdołałem ją naprawić, ale teraz niepewność nie dawała mi spokoju. Schowałem twarz w dłoniach, i leniwymi ruchami zacząłem masować skronie. W myślach miałem już najgorsze scenariusze, co wcale nie było zbyt pocieszające.

- Znajdę ją. - Usłyszałem głos Draco

- Ale... - Zacząłem.

- To moja wina, odnajdę ją... - Upierał się.

Bałem się już nie tylko o różdżkę, ale i o niego. Nie chciałem by ryzykował dla mnie nie wybaczyłbym sobie, gdyby coś mu się stało.

- Wrócisz w jednym kawałku? - Spróbowałem zażartować.

- Obiecuję. Tu masz moją różdżkę w razie gdybyś chciał coś do jedzenia, albo picia. - Wręczył mi ją.

- Nie mogę tego wziąć. Tobie może okazać się bardziej potrzebna. - Upierałem się.

Nie zwracając uwagi na moje słowa zostawił różdżkę na łóżku i podszedł wolno do drzwi. W chwili, gdy trzymał dłoń na klamce, odwrócił głowę w moją stronę i uśmiechnął się lekko.

- Wrócisz? - Spytałem ponownie.

Draco w odpowiedzi kiwnął potwierdzająco głową i zniknął za drzwiami.